System motywacyjny w ABB Zamech Ltd jako element Projektu KADRA

5/5 - (3 votes)

Projekt KADRA realizowany jest w ABB Zamech Ltd już od trzech lat. Kolejne etapy jego realizacji dotyczą obszaru zarządzania zasobami ludzkimi.

Stało się już prawie truizmem w amerykańskim (i nie tylko amerykańskim) zarządzaniu, że ze wszystkich zasobów ekonomicznych najmniej sprawnie użytkuje się zasoby ludzkie, a co za tym idzie – największa szansa poprawy wydajności ekonomicznej tkwi w podniesieniu efektywności pracy ludzkiej.

Peter Drucker

Osiągnięcia przedsiębiorstwa zależą w ostatecznym rachunku od tego, czy potrafi ono skłonić ludzi do wydajności, czyli do pracy. Stąd zarządzanie pracą i pracownikiem jest podstawową funkcją zarządzania, a jego zadaniem jest uczynienie ludzi zdolnymi do wspólnej pracy. Aby tego dokonać, należy wywołać w pracownikach chęć do pracy, czyli rozbudzić w nich motywację do wykonywania pracy.

Motywacja jest szerokim i złożonym pojęciem, stąd w literaturze spotykamy się z wieloma definicjami tego pojęcia, na przykład:

„.. ogół sił i czynników pobudzających i podtrzymujących człowieka w zachowaniach zmierzających do osiągnięcia określonych celów”.

„… wszystkie siły napędowe, które pobudzają jednostkę do dokonania wyboru, podjęcia jakiegoś działania lub utrzymania się w gotowości do działania”.

„… czynniki, które w danej chwili oddziałują na kierunek, siłę i trwałość danego działania”.

Możemy zatem zdefiniować motywację jako zespół procesów, które pobudzają, ukierunkowują i podtrzymują zachowanie ludzi w kierunku osiągnięcia określonych celów. A myśląc dokładniej o motywacji w organizacji, możemy powiedzieć, że jest to skłonność do dokonania dużego wysiłku dla osiągnięcia celów organizacyjnych, uwarunkowana zdolnością tego wysiłku do zaspokojenia pewnych indywidualnych potrzeb.

Zatem, proces motywacyjny polega na tym, że umotywowani pracownicy znajdują się w stanie napięcia; w celu zlikwidowania tego napięcia dokonują wysiłku; jeżeli wysiłek doprowadzi do zaspokojenia potrzeby, powoduje to zredukowanie napięcia.

W koncepcji zarządzania spółką ABB Zamech Ltd ideą jest postrzeganie organizacji jako wytworu ludzkiej woli tworzenia i współdziałania, w której najważniejszym aktywem i inwestycją są ludzie, motywacja zajmuje bardzo ważne miejsce. Istotne znaczenie motywacji i pewne jej elementy są zawarte w wartościach firmy oraz w stylu i koncepcji zarządzania.

System motywacji w ABB Zamech Ltd jest dyskutowany w zarządzie w bloku zagadnień strategicznych, a zatem stanowi integralną część całej strategii zarządzania i jest ukierunkowany na osiąganie celów i realizowanie misji firmy. Strategia motywacyjna jest analizowana co rok i w miarę potrzeb weryfikowana w celu dostosowania jej do zmieniających się warunków.

Rok bieżący, tj. 1998 jest szczególnym momentem, bowiem przygotowano i rozpoczęto wdrożenie nowego systemu wartościowania stanowisk pracy i nowego systemu ocen pracowniczych. Elementy te stanowią fundament, na którym opiera się nasz wewnętrzny system motywacyjny, a w nim dwa podstawowe ogniwa, tj. wynagrodzenia i szeroko rozumiana możliwość rozwoju.

Przede wszystkim musimy stwierdzić, że motywacyjny charakter wynagrodzenia osiąga się poprzez wynagrodzenie za wyniki pracy, a nie za sam fakt świadczenia pracy przez pracownika. Co oznacza płaca, za wyniki pracy? Oznacza ona funkcjonowanie w firmie:

– odpowiedniej struktury płac podstawowych,

– odpowiednich zasad progresji płacowej,

– systemu zarządzania wynikami pracy,

– system premiowania i nagród.

Musimy sobie odpowiedzieć na pytania:

– egalitaryzm płacowy czy wysoka płaca dla najlepszych?

– czy wynagradzamy:

· na poziomie rynkowym?

· poniżej poziomu rynkowego?

· powyżej poziomu rynkowego?

a także:

– jakie grupy pracownicze są kluczowe dla firmy?

– za co wynagradzamy?

– jakie składniki wynagrodzenia stosujemy, aby osiągnąć cele firmy?

Podstawową zasadą konstruowania struktur wynagrodzeń jest umiejętność odpowiedzi na pytanie: jak zapewnić konkurencyjność wynagrodzeń zasadniczych dla poszczególnych grup stanowisk pracy, czyli co zrobić, aby zatrzymać pracowników i jednocześnie nie zawyżać nadmiernie kosztów płac?

Oto jakie są podstawowe cechy dostosowania systemów wynagrodzenia do strategii firmy i strategii zarządzania zasobami ludzkimi:

całkowite pakiety wynagrodzenia są opracowywane specjalnie po to, by bezpośrednio wspierać osiąganie kluczowych celów firmy;

firma komunikuje pracownikom cele strategiczne m.in. poprzez swój system płacowy;

system płacowy odzwierciedla ocenę pracy, której kryteria są zróżnicowane na poszczególnych piętrach organizacji i w różnych jednostkach organizacyjnych;

wynagrodzenie pracownika jest uzależnione od wyników całej firmy, na które pracownicy mają zróżnicowany zakres wpływu;

elementy całkowitego pakietu wynagrodzenia są oddzielnie oceniane pod kątem stopnia ich wpływu na stymulowanie odpowiednich zachowań pracowników;

umiejętność oszacowania, które elementy pakietu wynagrodzenia dadzą najlepszy efekt, jest kluczowa dla uzyskania i zachowania trwałej przewagi konkurencyjnej.

A kiedy możemy mówić, że system wynagrodzeń jest efektywny?

Otóż wtedy, gdy:

wspiera proces osiągania strategicznych celów firmy;

dostarcza gratyfikacji za pracę, postrzeganych przez pracowników w danym kontekście jako maksymalnie atrakcyjne, przy jednoczesnym zachowaniu optymalnego poziomu kosztów – maksymalny efekt przy wykorzystaniu dostępnych zasobów;

powoduje, że pracownicy koncentrują uwagi i wysiłek na działaniach pożądanych z punktu widzenia firmy i zwiększających wynik ekonomiczny;

jest spójny z kulturą organizacyjną firmy;

dostrzega i gratyfikuje zarówno indywidualny jak i zespołowy wkład pracowników;

pozwala pracownikom wpływać na wysokość własnego wynagrodzenia poprzez jakość świadczonej pracy;

wykorzystuje wymierne, zrozumiałe i obiektywne wskaźniki określające wysokość wynagrodzenia;

opiera się na systemie pomiaru wyników pracy, stałym monitorowaniu postępów pracowników i efektywnym systemie komunikacji wewnętrznej.

W spółce ABB Zamech Ltd uznaliśmy, że fundamentem dla budowy systemu wynagrodzeń jest i powinien być właściwie dobrany system wartościowania stanowisk pracy.

Wartościowanie stanowisk pracy rozumiemy jako systematyczny proces ustalający dla celów płacowych relatywne znaczenie stanowisk pracy, w oparciu o ich opisy.

Zatem, tak wygląda schemat, według którego zorganizowany jest nasz system wynagrodzeń:

A oto, jakie kryteria wartości pracy znalazły się na naszej liście:

Wiedza/Umiejętności

I. wykształcenie

II. wiedza specjalistyczna

III. umiejętności praktyczne

IV. znajomość języków obcych

V. kreatywność/rozwiązywanie problemów

Odpowiedzialność

VI. przywództwo/odpowiedzialność za ludzi

VII. planowanie i organizowanie

VIII. podejmowanie decyzji

IX. odpowiedzialność za zasoby

X. kontakty zewnętrzne

XI. współpraca

Aktywność zawodowa

XII. inicjatywa

Warunki pracy

XIII. warunki pracy

Kryteriom tym nadano odpowiednie wagi, które wskazały za najważniejsze:

  • wiedzę specjalistyczną,
  • podejmowanie decyzji,
  • planowanie i organizacja,
  • kreatywność/rozwiązywanie problemów.

Wdrażając system wartościowania stanowisk pracy musieliśmy zadbać o to, aby:

  • maksymalnie angażował pracowników we współtworzenie
  • obejmował wszystkie aspekty związane ze stanowiskiem pracy
  • końcowe rezultaty były odczuwalne jako sprawiedliwe
  • był konsekwentny, ponieważ w ciągu określonego przedziału czasu będzie stosowany przez różne osoby
  • był prosty i łatwy w obsłudze.

Wyznaczona wartościowaniem pracy hierarchia stanowisk wyznacza jednocześnie hierarchię wynagrodzeń zasadniczych, w firmie. Nieodłącznym elementem wyznaczenia poziomu wynagrodzeń indywidualnych jest ocena pracownika w kontekście oceny jego postaw i wyników, efektów jego pracy.

Najważniejsze cele jakie są realizowane w naszym systemie ocen to:

  • definiowanie celów do osiągnięcia,
  • ocena dotychczasowej efektywności pracy,
  • poprawa poziomu efektywności aktualnie wykonywanej pracy,
  • oszacowanie potrzeb treningowo-szkoleniowych,
  • wzmocnienie motywacji pracownika,
  • ustalenie poziomu płacy,
  • identyfikacja potencjału rozwojowego,
  • wspieranie decyzji, dotyczących planowania ścieżek rozwoju,
  • ocena efektywności procesu selekcji.

Kryteria ocen pracowniczych są odrębnie ustalone dla kadry kierowniczej i pozostałych pracowników.

Kryteria oceny pracowników to:

– wiedza zawodowa,

– współpraca,

– zaangażowanie,

– organizacja pracy własnej,

– jakość pracy,

– ilość pracy.

Natomiast kadrę kierowniczą oceniamy według kryteriów:

– planowanie organizacyjne,

– planowanie finansowe,

– wspieranie pracy zespołowej,

– inicjatywa,

– elastyczność,

– motywowanie,

– treningi i rozwój,

– organizacja pracy własnej.

Każde kryterium jest oceniane w skali od 2 do 7 punktów, gdzie ocena na poziomie 4 oznacza, że pracownik jest dobry i spełnia oczekiwania, a:

7 – wybitny

6 – bardzo dobry

5 – powyżej oczekiwań

3 – poniżej oczekiwań

2 – niezadowalający

Na szczególną uwagę w tym systemie ocen zasługuje fakt, iż dla kadry kierowniczej i fakultatywnie dla specjalistów i pracowników samodzielnych ustala się indywidualne zadania do realizacji oceniane również w skali od 2 do 7 punktów.

Niewątpliwą i najważniejszą rolę w procesie oceny pracownika odgrywa rozmowa oceniająca, w czasie której obie strony – pracownik i kierownik – winni odpowiedzieć sobie na wiele pytań

Rozmowa oceniająca ma być rozmową motywującą i dlatego musi charakteryzować się następującymi cechami:

– i jest szansą na przeprowadzenie formalnego procesu oceny.

– posiada możliwość uzasadnienia przez oceniającego zaproponowanej oceny.

– pozwala koncentrować się na problemach utrudniających osiąganie odpowiednich rezultatów w pracy oraz metodach ich przezwyciężania.

– ułatwia dwukierunkowy przepływ informacji, dotyczącej wzajemnych oczekiwań.

– jest forum dyskusji potrzeb treningowych oraz przygotowania planów rozwojowych.

System ocen pracowniczych w powiązaniu z systemem wartościowania stanowisk pracy zabezpiecza w miarę sprawiedliwy i zgodny ze strategią firmy poziom wynagrodzeń zasadniczych naszej załogi. Dużą moc motywującą zawierają w swojej treści programy specjalnie dla:

– członków najwyższej kadry kierowniczej

– project managerów

– mistrzów

– pracowników serwisu turbinowego

a także program tzw. Job rotation kontynuowany we współpracy z firmami koncernu ABB w Szwecji, Szwajcarii i Niemczech.

Jest to program, który przygotowuje naszą, najlepszą, najwyżej kwalifikowana załogę – do pracy z korporacjami międzynarodowymi nie tylko w kraju, ale także poza jego granicami, jako że zdajemy sobie sprawę z tego, że ABB i wiele innych koncernów międzynarodowych funkcjonujących na rynkach całego świata w swoich szeregach ma na pewno miejsce dla ludzi z Polski.

Oczywiście w firmie funkcjonuje jeszcze wiele innych elementów motywujących, jak:

– funkcjonowanie funduszu świadczeń socjalnych, a w jego ramach funduszu mieszkaniowego,

– coroczna wypłata odprawy urlopowej,

– działania integracyjne załogi i załogi z miastem,

– możliwości rekreacyjne i sportowe,

– wysoki standard wyposażenia biur, hal produkcyjnych i pomieszczeń socjalnych: szatnie, toalety, łazienki,

– praca zespołowa,

– biblioteka techniczna,

– opieka zdrowotna,

– posiadanie udziałów Spółki lub ich odsprzedanie po atrakcyjnej cenie

– samochody służbowe, telefony komórkowe, notebooki, karty kredytowe itp. (dla określonych grup pracowniczych)

W Spółce ABB Zamech Ltd istnieje świadomość, że „sukces firmy jest rezultatem działania kompetentnych i dobrze zmotywowanych pracowników”. Dlatego też wszelkie działania bieżące i strategiczne firmy oparte są na bazie wiedzy, kwalifikacji, chęci działania i otwartości na nowe wyzwania naszej kadry menedżerskiej i pracowniczej.

Krystyna Panimasz

Zarządzanie po polsku czyli co nas motywuje, a co zniechęca do pracy

5/5 - (5 votes)

Jedna z najpopularniejszych (ale też i najbardziej praktycznych) teorii motywacji to teoria motywatorów i czynników higieny F. Hertzberga. Sukcesy i porażki mojej własnej historii szefowania potwierdzają ją ze wszech miar, dlatego też posługuję się nią prowadząc warsztaty dla szefów.

Pieniądze to nie wszystko

Podstawowy wniosek z teorii Hertzberga brzmi: dobre warunki pracy, wynagrodzenie same w sobie nie motywują nas do zaangażowania w pracę, są jedynie niezbędne do tego, abyśmy nie byli niezadowoleni. To, co naprawdę nas motywuje do pracy i jest źródłem satysfakcji to osiągnięcia i uznanie. Często spotykałam się z niedowierzaniem co do wartości tej teorii (opartej na badaniach empirycznych), a zwłaszcza ze stwierdzeniem: „to tylko teoria, tak może jest na Zachodzie, a u nas ludzi motywują pieniądze”.

Postanowiłam sprawdzić jak to jest u nas – zamiast prezentować teorię Hertzberga robię mini sondaż prosząc uczestników o opisanie dwóch wydarzeń z ich życia zawodowego, które były dla nich źródłem największej satysfakcji z pracy oraz dwóch, które wywołały największe niezadowolenie. I co się okazuje? Osiągnięcia i uznanie okazują się być dla polskich uczestników zajęć jeszcze istotniejszym źródłem satysfakcji niż dla badanych przez F. Hertzberga.

Wynagrodzenie, podobnie jak w oryginalnym badaniu należy do przyczyn niezadowolenia i może 0,5 % uczestników wymieniło zmianę wynagrodzenia jako źródło satysfakcji. Jest jednak jedna, bardzo istotna różnica pomiędzy wynikami badań F. Hertzberga, a tym co uzyskują od polskich badanych – najczęstszym źródłem niezadowolenia z pracy polskich uczestników są relacje z przełożonym.

Cerber w garniturze?

W powyższym, 68% wydarzeń opisywanych jako źródła niezadowolenia z pracy dotyczy zachowań szefa, który zlekceważył wysiłek podwładnego, niesprawiedliwie go ocenił lub ukarał, nie dotrzymał obietnicy, etc.

W oryginalnym badaniu F. Hertzberga tylko kilkanaście procent badanych wymieniało relacje z szefem jako źródło niezadowolenia. Co to w praktyce oznacza? Odpowiedź jest prosta – nie mamy za sobą długiej historii szefowania, brak nam wzorów ról charyzmatycznego szefa, awansując na przełożonego albo naśladujemy nie najlepsze wzory, albo próbujemy szefować na intuicję często popełniając podstawowe błędy. Efekt – nasi podwładni dużo częściej narzekają na szefów i dużo częściej z ich powodów czują się zdemotywowani.

Obserwując pracę szefów w różnych przedsiębiorstwach można dojść do wniosku, że podstawowym źródłem takiej sytuacji jest strach szefa przed wyraźnym, ale sprawiedliwym wzięciem władzy we własne ręce. W efekcie mamy szefów, którzy unikają odpowiedzialności albo odwrotnie – takich, którzy sami o wszystkim decydują nie zostawiając ani trochę swobody podwładnym.

A jacy szefowie są najbardziej cenieni i najskuteczniejsi? W skrócie mówiąc – surowi, wymagający ale też sprawiedliwi i dbający o ludzi. Tylko taki szef stale dostarcza okazji do działania na pracownika dwóm najistotniejszym motywatorom – osiągnięciom i uznaniu.

Poniżej znajduje się lista cech szefów, którzy mają stabilny, dobrze umotywowany zespół:

1. Bardzo starannie zatrudniają nowych pracowników.

2. Podejmując wszelkie decyzje mają na uwadze rozwój pracownika.

3. Oceniają surowo, ale sprawiedliwie.

4. Szanują różnorodność stylów pracy w zespole.

5. Pytają podwładnych, słuchaczy.

6. Są elastyczni w stosowaniu zasad.

7. Nagrody dostosowują indywidualnie do podwładnych.

8. Potrafią wprowadzić pogodną atmosferę.

9. Dobrze znają warunki rynku pracy.

10. Szanują prywatność podwładnych.

Według artykułu Beverly Kaye z „Training & Development” kwiecień 2000

Jak przeczytaliście Państwo w punkcie 7, taki szef potrafi zindywidualizować nagrody. U nas nadal systemy motywacyjne są mało elastyczne i sprowadzają się do pensji i premii.

A oto kilkanaście pomysłów na niekonwencjonalne i indywidualne działania motywacyjne:

1. System nagród rocznych nazywanych imieniem najbardziej zasłużonego pracownika działu.

2. Nagroda przechodnia przekazywana przez zdobywcę kiedy uznał, że ktoś inny jest lepszy w tym, za co on dostał nagrodę.

3. Szef wykonuje część obowiązków (najmniej lubianą przez pracownika).

4. Ogłoszenie danego dnia dniem tego właśnie pracownika. Dostaje on darmowy lunch lub np. miejsce na parkingu dyrektora. Wszyscy dostają o tym e-mail z podaniem osiągnięć „Jubilata”.

5. Kartki „post – it” z odręcznie napisanymi gratulacjami od szefa pozostawione w kilku miejscach.

6. Szef zaprasza na kolację handlowca i jego żonę. Kolacja ma miejsce w wybranej restauracji lub domu szefa.

7. Podarunek związany z hobby pracownika.

8. Prezent dla dziecka.

9. Osobista wizyta lub telefon dyrektora naczelnego.

10. Wolny dzień.

11. Subskrypcja czasopisma.

12. Ciastka od szefa.

13. Wymienianie jako przykład w firmowych materiałach szkoleniowych.

14. Butelka wina.

15. Bilet do teatru.

16. Bilet do kina w czasie godzin pracy.

17. Karnet do kosmetyczki, na siłownię, na basen.

18. Rola gospodarza podczas wizyty ważnych gości.

19. Wypożyczenie sportowego samochodu na 1 tydzień (1 dzień).

20. Umycie samochodu przez szefa.

21. Sesja u znanego fotografika dla handlowca i rodziny.

22. Wolny piątek.

Pomysły na podstawie ksiązki „1001 ways to reward employees”
Autor: Bob Nelson
© Copyright 1994 by Bob Nelson
Thomas Allen &Son; Limited

Mirosława Kucharska

Motywujące programy outplacementu

5/5 - (4 votes)

Outplacement jest coraz częściej wykorzystywanym rodzajem usług w Polsce, w związku z czym nie wszystkim są znane efekty jego zastosowania. Ciągle jeszcze pokutuje przekonanie, że inwestowanie w pracowników odchodzących z firmy jest w gruncie rzeczy niewłaściwą decyzją. Tymczasem okazuje się, że udzielenie takiej pomocy grupie pracowników, z którymi firma się rozstaje, nie jest wcale działalnością charytatywną.

Jest to dobrze skalkulowana inwestycja, bowiem możliwe skutki nie przeprowadzenia outplacementu (niepokoje i zakłócenia w rytmie pracy przedsiębiorstwa, czasami przybierające gwałtowne formy strajków lub nawet sabotaży), są zwykle znacznie wyższe niż koszt przeprowadzenia programu zwolnień monitorowanych. Ponadto w przypadku skorzystania z takich usług dochodzą jeszcze trudno policzalne, ale istotne efekty w postaci tworzenia pozytywnego wizerunku firmy dbającej o swych byłych pracowników oraz przychylne reakcje władz, mediów i partnerów.

Zarząd firmy

Już sama decyzja skorzystania z usług outplacementu zmusza Zarząd firmy do jasnego określenia celów i strategii firmy. Decyzja o restrukturyzacji może powodować redukcję zatrudnienia. Żeby móc przekonać innych o konieczności przeprowadzenia niezbędnych zmian, trzeba być też samemu o tym przekonanym. Dlatego decyzja o skorzystaniu z usług outplacementu jest związana z dokładnym przemyśleniem strategii działań firmy i celów przeprowadzanej restrukturyzacji. Zakładane zmiany powinny być przeprowadzone w sposób uporządkowany i usystematyzowany. Nie może być w nich miejsca na działania ad hoc. Każdy powinien wiedzieć, co ma być zrobione i dlaczego.

Zmusza to również Zarząd firmy do zestawienia niezbędnych informacji do przekazania oraz opracowania najbardziej właściwego sposobu przekazania tych informacji zarówno w ramach firmy jak i w stosunku do odbiorców zewnętrznych. Zarząd firmy podejmuje decyzje o zakresie i sposobie informowania o przeprowadzanych zmianach, a program outplacementu pozwala na przygotowanie scenariuszy tych działań.

Przygotowanie do wdrożenia programu outplacementu wymaga powołania zespołu, który będzie kierował całym projektem. Decyzję w tej sprawie również podejmuje Zarząd firmy. Jest to istotne, ponieważ od tego momentu będzie wiadomo, kto jest odpowiedzialny za przeprowadzenie całego projektu i kto będzie koordynował wszystkie działania w ramach tego programu.

Zarząd firmy musi również w momencie podjęcia decyzji o restrukturyzacji i redukcji załogi określić metody selekcji kadr. Musi określić jakimi zasadami chce się kierować przy wyborze pracowników, którzy powinni pozostać. Musi też określić, jacy ludzie z punktu widzenia kwalifikacji będą potrzebni firmie do realizacji jej strategii i celów po dokonanej restrukturyzacji. Powinno się również wziąć pod uwagę czy będą to ludzie starsi i doświadczeni, czy raczej młodsi z perspektywami rozwoju.

Jest jeszcze jeden istotny aspekt i walor programu outplacementu, a mianowicie ułatwia on zatrzymanie w firmie talentów, a więc pracowników, na których firmie najbardziej zależy. Dla tego rodzaju pracowników bowiem bardzo liczą się właśnie takie elementy jak przejawy dbałości firmy o pracowników.

Średni szczebel kierownictwa firmy

Przekonanie tego szczebla zarządzania w firmie do słuszności przeprowadzanej restrukturyzacji i odpowiednie przygotowanie tych ludzi do przekazania informacji o wprowadzanych zmianach, a w tym zwolnieniach pracowników, ma zupełnie zasadnicze znaczenie dla powodzenia programu outplacementu. Kierownicy średniego szczebla w firmie muszą identyfikować się z podjętym programem restrukturyzacji i być przekonani o jego słuszności. Muszą potrafić przekonać pozostałych pracowników o korzyściach, jakie odniesie firma z przeprowadzanych zmian. Mając takie przekonanie kierownicy tego szczebla będą wspierać program, a nie działać destrukcyjnie.

Gdyby nie posiadali pełnej wiedzy i przekonania o potrzebie przeprowadzanych zmian, wówczas mogliby działać destrukcyjnie podważając sens podjętych działań. Może się wytworzyć bardzo nieprzychylny i nieprzyjemny klimat w firmie. Dlatego właściwe działanie tego szczebla zarządzania w okresie restrukturyzacji mają zasadnicze znaczenie dla powodzenia procesu zmian i realizacji programu outplacementu.

Motywowanie ludzi odchodzących z firmy

Istotnym etapem jest właściwe przekazanie informacji przez kierownictwo firmy załodze, pracownikom zwalnianym i opuszczającym zakład jak i pozostającym. Dzięki programowi outplacementu osoby zwalniane zaczynają dostrzegać możliwości, jakie stoją przed nimi. Uświadamiają sobie, że firma zwalniająca nie jest jedynym pracodawcą na rynku pracy, oraz że są jeszcze inne możliwości zatrudnienia. Odkrywają, że mają szanse przekwalifikowania się, jak również podjęcia własnej działalności gospodarczej. Przy pomocy konsultantów dostrzegają, że istnieje możliwość podjęcia innej pracy niż ta, którą wykonywali do tej pory. To motywuje ich do przyjęcia aktywnej postawy i do podejmowania dalszych działań zawodowych.

Programy indywidualne

Dla osób zwalnianych z wyższych stanowisk w firmie organizowane są programy indywidualne. Program taki ma oczywiste walory dla odchodzących menedżerów, ponieważ dzięki współpracy z doświadczonymi konsultantami mogą możliwie najlepiej „sprzedać” siebie kolejnemu pracodawcy. Jest to również bardzo silnie motywujące dla pozostałych menedżerów, ponieważ widzą, że firma rozstaje się z nimi w sposób przyjazny. Wówczas mogą głęboko angażować się i poświęcić wszystkie swoje siły firmie, gdyż mają świadomość, że w przypadku konieczności odejścia na przykład w wyniku restrukturyzacji i likwidacji ich stanowiska, firma w podobny sposób zadba również o ich przyszłość zawodową.

Pracownicy pozostający w firmie

Jest to jeden z najważniejszych aspektów i walorów programu outplacementu. Z punktu widzenia celów doraźnych program outplacementu pomaga złagodzić napięcia i negatywne reakcje w okresie zwolnień pracowników. Ma on także pozytywne oddziaływanie na załogę. Motywuje pracowników firmy do dalszej pracy. Dzięki temu wydajność pracy nie będzie spadać. Największy niepokój bowiem budzi niepewność co do przyszłego zatrudnienia. Natomiast kiedy pracownicy wiedzą, że nawet w przypadku trudności nie zostaną pozostawieni sami sobie, eliminujemy tę niepewność, a przez to sprzyjamy uspokojeniu i polepszeniu nastrojów w firmie. Dzięki programowi outplacementu pracownicy pozostający w firmie mogą spokojnie myśleć o swojej pracy i bez obaw oczekiwać dalszych zmian w firmie.

Programy outplacementu nie mają za zadanie zastąpić pomocy udzielanej przez Urzędy Pracy i znalezieniu dla zwalnianych pracowników nowych miejsc pracy. Ich celem jest z jednej strony pomoc pracownikom w podjęciu decyzji o swoich przyszłych losach zawodowych, a z drugiej strony pomóc firmie przygotować się i przejść przez trudny okres restrukturyzacji połączonej z redukcją załogi. Program outplacementu niczego nie narzuca, ale tylko doradza i podsuwa możliwości wyboru. Głównym celem jest pobudzanie motywacji, a więc aktywnych postaw wśród wszystkich zaangażowanych w procesie restrukturyzacji stron: Zarządu firmy i kierownictwa średniego szczebla oraz pracowników, zarówno zwalnianych, jak i pozostających w firmie.

Hanna Nogaj