Weryfikacja teorii Maslowa

5/5 - (4 votes)

część praktyczna pracy magisterskiej

Odpowiadając na pytanie ogólne o powód dla którego pracują, respondenci na pierwszym miejscu stawiają na potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa. Kolejnym motywem dla którego pracują okazała się potrzeba autokreacji i samorealizacji. Na końcu w hierarchii wybrana została potrzeba szacunku i uznania. Dane dotyczące tych odpowiedzi ukazuje tabela: 8.

Tabela 8: Odpowiedzi na pytania o powód dla którego respondenci pracują

Źródło: opracowanie własne

Jednak zadając w części trzeciej pytania szczegółowe dotyczące problemu okazało się że na pierwszym miejscu ankietowani wybrali potrzebę uznania i szacunku jako tę najważniejszą do zaspokojenia. Dopiero na drugim miejscu były potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa, a na trzecim autokreacji i samorealizacji. Dane te zostały zawarte w tabeli: 9

Tabela 9: Odpowiedzi na pytania części 3 dotyczącej potrzeb Maslowa

Źródło: opracowanie własne

Rozbieżności te mogą wynikać z faktu, iż na pytanie bezpośrednie respondenci byś może podawali motywy dla których zaczęli pracować a nie motywy które aktualnie nimi kierują. Zaspokajanie kolejnych szczebli w piramidzie Maslowa możliwe jest dzięki zaspokojeniu niższych potrzeb. Po rozpoczęciu pracy i otrzymaniu pierwszych poborów, te najbardziej prymitywne z potrzeb, jakimi są potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa zostały zaspokojone w mniejszym lub większym stopniu. Na to, które potrzeby są dla ankietowanych ważniejsze dla zaspokojenia w następnej kolejności mogą mieć wpływ różne czynniki takie jak: wykształcenie, płeć, wiek czy zarobki, itp.

Wykształcenie a piramida potrzeb Maslowa

W tabeli 10 przedstawiono odpowiedzi respondentów dotyczące poszczególnych potrzeb Maslowa w zależności od wykształcenia. Wynika z niej, że wykształcenie ma znaczący wpływ  na to które potrzeby są wyżej a które niżej w hierarchii. Dla respondentów z wykształceniem podstawowym najważniejszymi potrzebami do zaspokojenia są potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa. Następnymi w hierarchii są potrzeby szacunku i uznania. Potrzeby samorealizacji i akutokreacji schodzą na ostatni plan. U ankietowanych ze średnim wykształceniem, miejsce pierwsze zajmują potrzeby uznania i szacunku. Na drugim miejscu są potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa. W przypadku osób z wyższym wykształceniem na czołowym miejscu do zaspokojenia znajdują się potrzeby najwyższego rzędu, czyli potrzeby samorealizacji i autokreacji, natomiast potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa schodzą na ostatnie miejsce.

Tabela 10: Odpowiedzi na pytania części 3 dotyczącej potrzeb Maslowa a wykształcenie.

Źródło: opracowanie własne

Wiek a piramida potrzeb Maslowa

Tabela 11 przedstawia hierarchię potrzeb Maslowa w odniesieniu do wieku ankietowanych.   Wśród trzech przedziałów wiekowych zachodzą te same zależności: najwyżej usytuowane zostały potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa, kolejne to potrzeby szacunku i uznania a na końcu pozostały potrzeby autokreacji i samorealizacji. Jedynie u respondentów z przedziału wiekowego od 41 do 50 lat pierwsze miejsce w hierarchii potrzeb zajmują potrzeby szacunku i uznania zaś ostatnie potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa. Można więc przyjąć, że wiek nie jest zmienną. Która w znaczący sposób wpływa na hierarchię potrzeb ankietowanych. Analizując zaś wartości średniej w pytaniu na osobę, można stwierdzić, że wraz z wiekiem potrzeby szacunku i uznania maleją.

Tabela 11: Odpowiedzi na pytania części 3 dotyczącej potrzeb Maslowa a wiek respondentów

Źródło: opracowanie własne

Płeć a piramida potrzeb Maslowa

Wyniki ankiety opracowane pod względem płci respondentów dowodzą, płeć jest czynnikiem który znacząco wpływa na hierarchię potrzeb wymagających zaspokojenia. Dane przedstawia tabela 12.

Tabela 12: Odpowiedzi na pytania części 3 dotyczącej potrzeb Maslowa a płeć respondentów

Źródło: opracowanie własne

Mężczyźni jako pierwsze w kolejności do zaspokojenia wymienili potrzeby uznania i szacunku, jako drugie potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa. Ostatnie miejsce w hierarchii zajęły u nich  potrzeby samorealizacji i autokreacji. Dla kobiet najważniejszymi potrzebami okazały się potrzeby najniższego rzędu, czyli potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa zaś najmniej ważnymi potrzeby samorealizacji i autokreacji.

Zarobki a piramida potrzeb Maslowa

Z danych wykazanych w tabeli 13 wynika jednoznacznie, że zarobki mają bardzo duży wpływ na wartościowanie zaspokajanych potrzeb. Dla ankietowanych zarabiających najmniej najważniejszymi potrzebami są potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa zaś najmniej ważnymi potrzeby samorealizacji i autokreacji. Respondenci ze średnimi zarobkami na najwyższym szczeblu w hierarchii umieścili potrzeby szacunku i uznania a na najniższym potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa. Osoby zarabiające powyżej 5 000zł uznały potrzeby samorealizcji i autokreacji za najważniejsze do zaspokojenia. Na ostatnim miejscu potrzeby fizjologiczne i bezpieczeństwa. Można więc stwierdzić, że im wyższe zarobki tym wyżej w hierarchii potrzeb zajmują potrzeby transcendentalne a im niższe zarobki tym większego znaczenia nabierają potrzeby materialne i bytowe.

Tabela 13: Odpowiedzi na pytania części 3 dotyczącej potrzeb Maslowa a zarobki respondentów

Źródło: opracowanie własne

Dobór metody badawczej

5/5 - (3 votes)

część metodologiczna pracy magisterskiej

Większość badań empirycznych wiąże się ze zbieraniem danych pierwotnych. Z wielu możliwych metod badań empirycznych, na potrzeby tej pracy została wybrana ankieta do samodzielnego wypełnienia. kwestionariusz ankiety. Wybór ten podyktowany został kilkoma czynnikami. Anonimowa ankieta pozwala na w pełni szczere odpowiedzi respondentów na zadawane pytania. Zakres pytań w kwestionariusz może być bardzo różnorodny, co pozwoli na uzyskanie odpowiedzi w sposób najbardziej efektywny.[1]

Aby zminimalizować błędy w postaci pytań niejasnych, lub nieistotnych, każde z nich zostało sprawdzone pod kątem jego przydatności do rozwiązania problemów badawczych.

W kwestionariuszach ankiet wyróżnia się dwa typy pytań: pytania zamknięte i pytania otwarte. Pytania zamknięte mają określone wszystkie możliwe odpowiedzi i respondenci muszą tylko dokonać wyboru. Czasami jest to wybór jednej odpowiedzi, czasami kilku. Pytania otwarte są to takie pytania na które odpowiedź muszą podać sami ankietowani. Ogólnie pytania otwarte ujawniają więcej, ponieważ respondenci nie są ograniczani w odpowiedziach[2].

Pytania takie dostarczają często bardzo wielu przydatnych informacji  ale są także bardzo trudne do analizowania i tabelaryzowania, dlatego też na potrzeby tej pracy zostały wybrane tylko pytania zamknięte.

Szczególnym rodzajem pytań zamkniętych są tzw pytania metryczkowe. Z jednej strony pozwalają one zebrać takie informacje o respondencie jak: wiek, płeć, staż pracy, wykształcenie itp. z drugiej zaś będą przydatne do wyodrębnienia grup pracowników o podobnych potrzebach.

Poniżej przedstawiona jest forma ankiety, której formularz zostanie wykorzystany do badań.

Część pierwsza

Pytanie ogólne o powód dla którego respondenci podejmują pracę. Odpowiedzi należało uszeregować od najważniejszego [8pkt] do najmniej istotnego [1pkt]

  • zarabiam na jedzenie i mieszkanie
  • mam na utrzymaniu rodzinę
  • chcę należeć do grupy współpracowników
  • chcę zyskać uznanie innych
  • mogę się realizować w pracy
  • mogę podnosić swoje kwalifikacje, uczyć się, rozwijać
  • chcę osiągnąć sukces
  • lubię swoją pracę i odczuwam satysfakcję z jej wykonywania
Część druga

Merytoryczna, pytania tematyczne, dotyczące tematu badania, stopniowane od 1 do 5 w zależności od tego jak bardzo dany czynnik działa demotywująco na respondenta.

  1. Monotonia
  2. Niezorganizowanie
  3. Wysokość wynagrodzenia.
  4. Zła komunikacja między osobami, działami
  5. Kary za brak realizacji celów
  6. Złe relacje z szefem
  7. Plotki
Część trzecia

Merytoryczna, pytania tematyczne, dotyczące tematu badania, stopniowane od 1 do 5 w zależności od tego jak bardzo dany czynnik działa motywująco na respondenta.

  1. Wynagrodzenie
  2. Możliwość awansu
  3. Udział w szkoleniach, możliwość podnoszenia kwalifikacji.
  4. Premie i nagrody
  5. Samodzielność w wykonywaniu zadań
  6. Poczucie samorealizacji
  7. Zagrożenie utratą pracy
  8. Możliwość wykorzystania własnych uzdolnień
  9. Opinia przełożonego dotycząca jakości pracy
  10. Atmosfera w miejscu pracy
Część czwarta

Merytoryczna, pytania tematyczne, dotyczące tematu badania, stopniowane od „Bardzo niezadowolony/a; Trochę niezadowolony/a; neutralnie; Trochę zadowolony/a; Bardzo zadowolony/a”, w zależności od tego jak dany czynnik wpływa na respondenta.

  1. Możliwość rozwoju zawodowego
  2. Obciążenie zadaniami
  3. Możliwość pracy przy ciekawych projektach
  4. Wysokość wynagrodzenia
  5. Warunki pracy i jej organizacja, wyposażenie stanowiska pracy.
  6. Przejrzyste reguły pracy, jej kontroli i oceny
  7. Kontakty między współpracownikami
  8. Kontakty między przełożonymi
  9. Prowadzona polityka socjalna
  10. Jasno określona polityka firmy i jej organizacja
Cześć piąta

Pytania metryczkowe, służące do zebrania informacji o respondencie:

  • wiek
  • płeć
  • wykształcenie
  • zarobki

W części pierwszej ankiety postawiono pytanie ogólne o powód dla którego respondenci pracują. Przy czym należało uszeregować odpowiedzi od najbardziej do najmniej istotnych motywów. Powody te można pogrupować na:

1,2 -dotyczące potrzeb fizjologicznych i bezpieczeństwa

3,4 -dotyczące potrzeb uznania i szacunku

5,6,7,8 – dotyczące autokreacji i samorealizacji.

Pytania w ankiecie punktowane w skali od 1 do 5 zostały podzielone na trzy grupy:

Część druga: Pytania o to jakie czynniki wpływają demotywująco na pracownika.

1,5,7 to pytania dotyczące czynników motywacyjnych [działanie demotywujące]

2,3,4,6 to pytania zawiązane z czynnikami higienicznymi [działanie demotywujące]

Część trzecia: Pytania dotyczące teorii Maslowa, przy czym pytania oznaczone numerami:

1,4,7 to pytania odnośnie potrzeb fizjologicznych i bezpieczeństwa

2,5,9,10 to pytania dotyczące potrzeby przynależności, szacunku, uznania

3,6,8 odzwierciedlają potrzeby samorealizacji i autokreacji.

Część czwarta: Pytania dotyczące teorii Herzberga, analogicznie pytania oznaczone numerami:

1,2,3,7,8 to pytania odnośnie czynników motywacyjnych

4,5,6,9,10 to pytania które dotyczą czynników higienicznych.

Piątą grupę pytań stanowią pytania metryczkowe.

Dzięki temu, że poszczególnym pytaniom ankiety, przyznano wartości punktowe od 1 do 5, możliwe było poddanie zebranego materiału obróbce statystycznej. Minimum teoretyczne dla wszystkich pytań w ankiecie wynosi 27. Oznacza ono, że na każde pytanie udzielono odpowiedzi „1” lub „bardzo niezadowolony” (wartość punktowa 1). Dla stu ankiet maksimum teoretyczne 13500 wyniosłoby wtedy gdyby na każde pytanie zakreślona została odpowiedź „5” lub „najbardziej zadowolony”. W części pierwszej poszczególne odpowiedzi mogły dostać punktację od 100 do 800. Rozpiętości teoretyczne dla pozostałych grup pytań to:

min=300 i max=1500 pkt dla pytań z dotyczących czynników motywacyjnych [działanie demotywujące]

min=400 i max=2000 pkt dla pytań z dotyczących czynników higienicznych [działanie demotywujące]

min=300 i max=1500 pkt dla pytań związanych z potrzebami fizjologicznymi i bezpieczeństwa

min=400 i max=2000 pkt dla pytań związanych z potrzebami przynależności, szacunku, uznania

min=300 i max=1500 pkt dla pytań związanych z potrzebami samorealizacji i autokreacji

min=500 i max=2500 pkt dla pytań związanych z czynnikami motywacyjnymi

min=500 i max=2500 pkt dla pytań związanych z  czynnikami higienicznymi


[1] Wyrzykowski K.: Marketing. Wyższa Szkoła Zarządzania- The Polish Open University. Wydawnictwo PRET S.A., Warszawa 1997, str.24-29

[2] Kotler P.: Marketing. Analiza. Planowanie, wdrażanie i kontrola. Wydawnictwo Felberg SJA, Warszawa 1999, str. 123-138

do tej pracy magisterskiej o motywowaniu pracowników będziemy jeszcze wracać

Dwuczynnikowy model Herzberga

5/5 - (3 votes)

podrozdział pracy magisterskiej

Odmienny pogląd na zaspokajanie potrzeb przedstawił Frederick Herzberg. Czynniki oddziałujące na pracownika podzielił na dwie grupy: wywołujące zadowolenie bądź niezadowolenie. Czynniki wpływające na wzrost lub spadek niezadowolenia to czynniki ogólne higieny pracy. Należą do nich: zarobki, bezpieczeństwo pracy, warunki pracy, jej kontrola, stosunki międzyludzkie, polityka przedsiębiorstwa wobec pracowników, itp. Według Herzberga, brak właściwych czynników higienicznych powoduje wzrost niezadowolenia pracowników oraz  osłabienie motywacji do pracy ale zapewnienie ich na odpowiednim poziomie nie wiąże się z podniesieniem jej efektywności. Aby zmobilizować pracowników należy zastosować czynniki motywacyjne czyli wpływające na wzrost zadowolenia. Do motywatorów można zaliczyć: osiągnięcia, uznanie, awans, odpowiedzialność, rozwój itp.[1]

Teoria Herzberga opiera się więc na stwierdzeniu dwóch różnych wymiarów zadowolenia. Tradycyjne spojrzenie na zadowolenie z pracy sugerowało pewnego rodzaju kontinuum od stanu niezadowolenia, poprzez stan pośredni do stanu zadowolenia. Teoria dwuczynnikowa zakłada istnienie dwóch odrębnych stanów: zadowolenia oraz niezadowolenia. Przy czym stopniowanie odbywa się od np. niezadowolenia do braku niezadowolenia oraz od braku zadowolenia do zadowolenia.[2] Schemat dwuczynnikowej teorii Herzberga przedstawia wykres 4.

Wykres 2: Schemat dwuczynnikowej teorii Herzberga

Źródło: Griffin…, str. 465


[1] Metody ……, str. 249

[2] Griffin…., str. 466

Weryfikacja teorii Herzberga

5/5 - (6 votes)

część praktyczna pracy magisterskiej

Model dwuczynnikowy Fredericka Herzberga koncentruje się na zadowoleniu lub niezadowoleniu z pracy. O ile występowanie czynników motywujących powoduje zmianę stopnia zadowolenia pracownika, o tyle czynniki higieniczne wpływają na zmianę stopnia jego niezadowolenia. Tabela 14 przedstawia odpowiedzi ankietowanych na pytania dotyczące teorii Herzberga.

Analizując odpowiedzi respondentów dotyczące czynników wpływających demotywująco, można stwierdzić, że kierownictwo nie jest świadome wpływu czynników higienicznych na wzrost niezadowolenia podwładnych. Dla czynników tych, średnia w pytaniu na osobę wyniosła 3,58 w 5 punktowej skali. Oznacza to, że warunki higieniczne nie zostały należycie zaspokojone i w związku z tym poziom niezadowolenia pracowników jest bardzo wysoki. Średnia w pytaniu na osobę dla pytań dotyczących czynników wpływających motywująco dla czynników motywujących wyniosła 3,43 na pięciostopniowej skali. Oznacza to, że dzięki stosowaniu odpowiednich motywatorów poziom zadowolenia jest stosunkowo wysoki. Badania przeprowadzone w ankiecie pokazują, że większe znaczenie dla wzrostu zadowolenia z pracy mają dla respondentów czynniki motywujące.

Tabela 14: Sumaryczne odpowiedzi respondentów dotyczące dwuczynnikowej teorii Herzberga

Źródło: opracowanie własne

W tabeli 15 przedstawiono ilość punktów jaką otrzymały poszczególne odpowiedzi. Tabelę tę zilustrowano graficznie na wykresach x i y, przy czym kolorem czerwonym zostały oznaczone czynniki motywujące a zielonym czynniki higieniczne.

Tabela 15: Odpowiedzi respondentów na pytania dotyczące teorii Herzberga

Źródło: opracowanie własne

Zgodnie z teorią Herzberga największy wpływ na wzrost niezadowolenia pracownika mają czynniki higieniczne. Wśród nich zarobki zajmują dopiero 3 miejsce. Można więc powiedzieć, że sfera materialna dla pracowników nie jest wcale najważniejsza.

Wykres 5: Odpowiedzi ankietowanych na pytania o czynniki działające demotywująco

Źródło: opracowanie własne

Analizując odpowiedzi ankietowanych dotyczące czynników wpływających na wzrost zadowolenia można również potwierdzić prawdziwość teorii Herzberga. Czynniki motywujące znalazły się wśród pięciu pierwszych miejsc w hierarchii ważności. Piąty motywator znalazł się na dziewiątym miejscu. Z czynników higienicznych najważniejszymi okazały się warunki pracy oraz wyposażenie stanowiska pracy. Zajęły one czwarte miejsce. Na szóstym miejscu uplasowała się wysokość zarobków.

Wykres 6: Odpowiedzi ankietowanych na pytania o czynniki działające motywująco

Źródło: opracowanie własne

Na to, które czynniki i z jakim nasileniem działają motywująco a które demotywująco, które wpływają na wzrost zadowolenia a które na wzrost niezadowolenia, również mogą mieć wpływ takie zmienne jak wiek, płeć, wykształcenie, zarobki i inne.

Wiek a dwuczynnikowa teoria Herzberga

Z tabeli 16 wynika, że niezależnie od wieku najbardziej demotywująco oddziałują czynniki higieniczne. Jednak jeżeli chodzi o wzrost zadowolenia pracownika wraz z wiekiem wzrasta znaczenie czynników higieniczny na niekorzyść czynników motywujących.

Tabela 16: Odpowiedzi na pytania części 2 i 4 dotyczące dwuczynnikowej teorii Herzberga a wiek respondentów

Źródło: opracowanie własne

Płeć a dwuczynnikowa teoria Herzberga

Dane przedstawione w tabeli 17 wykazują, że płeć nie jest czynnikiem różnicującym siłę oddziaływania czynników higienicznych i motywujących. Zarówno dla kobiet jak i dla mężczyzn czynnikami silniej działającymi demotywująco są czynniki higieniczne a czynnikami wpływającymi na wzrost zadowolenia są czynniki motywacyjne.

Tabela 17: Odpowiedzi na pytania części 2 i 4 dotyczące dwuczynnikowej teorii Herzberga a płeć respondentów

Źródło: opracowanie własne

Wykształcenie a dwuczynnikowa teoria Herzberga

Dane przedstawione w tabeli 18 wykazują, że wykształcenie nie ma wpływu na różnicowanie czynników działających demotywująco. Potwierdzają one teorię Herzberga. Większy wpływ na wzrost niezadowolenia mają czynniki higieniczne niż motywujące. Jednak biorąc pod uwagę odpowiedzi ankietowanych na pytania dotyczące zadowolenia okazuje się, że dla respondentów ze średnim wykształceniem większe znaczenie na jego wzrost mają czynniki higieniczne niż motywujące.

Tabela 18: Odpowiedzi na pytania części 2 i 4 dotyczące dwuczynnikowej teorii Herzberga a wykształcenie respondentów

Źródło: opracowanie własne

ciąg dalszy tej pracy magisterskiej nastąpi…

System motywacyjny w ABB Zamech Ltd jako element Projektu KADRA

5/5 - (3 votes)

Projekt KADRA realizowany jest w ABB Zamech Ltd już od trzech lat. Kolejne etapy jego realizacji dotyczą obszaru zarządzania zasobami ludzkimi.

Stało się już prawie truizmem w amerykańskim (i nie tylko amerykańskim) zarządzaniu, że ze wszystkich zasobów ekonomicznych najmniej sprawnie użytkuje się zasoby ludzkie, a co za tym idzie – największa szansa poprawy wydajności ekonomicznej tkwi w podniesieniu efektywności pracy ludzkiej.

Peter Drucker

Osiągnięcia przedsiębiorstwa zależą w ostatecznym rachunku od tego, czy potrafi ono skłonić ludzi do wydajności, czyli do pracy. Stąd zarządzanie pracą i pracownikiem jest podstawową funkcją zarządzania, a jego zadaniem jest uczynienie ludzi zdolnymi do wspólnej pracy. Aby tego dokonać, należy wywołać w pracownikach chęć do pracy, czyli rozbudzić w nich motywację do wykonywania pracy.

Motywacja jest szerokim i złożonym pojęciem, stąd w literaturze spotykamy się z wieloma definicjami tego pojęcia, na przykład:

„.. ogół sił i czynników pobudzających i podtrzymujących człowieka w zachowaniach zmierzających do osiągnięcia określonych celów”.

„… wszystkie siły napędowe, które pobudzają jednostkę do dokonania wyboru, podjęcia jakiegoś działania lub utrzymania się w gotowości do działania”.

„… czynniki, które w danej chwili oddziałują na kierunek, siłę i trwałość danego działania”.

Możemy zatem zdefiniować motywację jako zespół procesów, które pobudzają, ukierunkowują i podtrzymują zachowanie ludzi w kierunku osiągnięcia określonych celów. A myśląc dokładniej o motywacji w organizacji, możemy powiedzieć, że jest to skłonność do dokonania dużego wysiłku dla osiągnięcia celów organizacyjnych, uwarunkowana zdolnością tego wysiłku do zaspokojenia pewnych indywidualnych potrzeb.

Zatem, proces motywacyjny polega na tym, że umotywowani pracownicy znajdują się w stanie napięcia; w celu zlikwidowania tego napięcia dokonują wysiłku; jeżeli wysiłek doprowadzi do zaspokojenia potrzeby, powoduje to zredukowanie napięcia.

W koncepcji zarządzania spółką ABB Zamech Ltd ideą jest postrzeganie organizacji jako wytworu ludzkiej woli tworzenia i współdziałania, w której najważniejszym aktywem i inwestycją są ludzie, motywacja zajmuje bardzo ważne miejsce. Istotne znaczenie motywacji i pewne jej elementy są zawarte w wartościach firmy oraz w stylu i koncepcji zarządzania.

System motywacji w ABB Zamech Ltd jest dyskutowany w zarządzie w bloku zagadnień strategicznych, a zatem stanowi integralną część całej strategii zarządzania i jest ukierunkowany na osiąganie celów i realizowanie misji firmy. Strategia motywacyjna jest analizowana co rok i w miarę potrzeb weryfikowana w celu dostosowania jej do zmieniających się warunków.

Rok bieżący, tj. 1998 jest szczególnym momentem, bowiem przygotowano i rozpoczęto wdrożenie nowego systemu wartościowania stanowisk pracy i nowego systemu ocen pracowniczych. Elementy te stanowią fundament, na którym opiera się nasz wewnętrzny system motywacyjny, a w nim dwa podstawowe ogniwa, tj. wynagrodzenia i szeroko rozumiana możliwość rozwoju.

Przede wszystkim musimy stwierdzić, że motywacyjny charakter wynagrodzenia osiąga się poprzez wynagrodzenie za wyniki pracy, a nie za sam fakt świadczenia pracy przez pracownika. Co oznacza płaca, za wyniki pracy? Oznacza ona funkcjonowanie w firmie:

– odpowiedniej struktury płac podstawowych,

– odpowiednich zasad progresji płacowej,

– systemu zarządzania wynikami pracy,

– system premiowania i nagród.

Musimy sobie odpowiedzieć na pytania:

– egalitaryzm płacowy czy wysoka płaca dla najlepszych?

– czy wynagradzamy:

· na poziomie rynkowym?

· poniżej poziomu rynkowego?

· powyżej poziomu rynkowego?

a także:

– jakie grupy pracownicze są kluczowe dla firmy?

– za co wynagradzamy?

– jakie składniki wynagrodzenia stosujemy, aby osiągnąć cele firmy?

Podstawową zasadą konstruowania struktur wynagrodzeń jest umiejętność odpowiedzi na pytanie: jak zapewnić konkurencyjność wynagrodzeń zasadniczych dla poszczególnych grup stanowisk pracy, czyli co zrobić, aby zatrzymać pracowników i jednocześnie nie zawyżać nadmiernie kosztów płac?

Oto jakie są podstawowe cechy dostosowania systemów wynagrodzenia do strategii firmy i strategii zarządzania zasobami ludzkimi:

całkowite pakiety wynagrodzenia są opracowywane specjalnie po to, by bezpośrednio wspierać osiąganie kluczowych celów firmy;

firma komunikuje pracownikom cele strategiczne m.in. poprzez swój system płacowy;

system płacowy odzwierciedla ocenę pracy, której kryteria są zróżnicowane na poszczególnych piętrach organizacji i w różnych jednostkach organizacyjnych;

wynagrodzenie pracownika jest uzależnione od wyników całej firmy, na które pracownicy mają zróżnicowany zakres wpływu;

elementy całkowitego pakietu wynagrodzenia są oddzielnie oceniane pod kątem stopnia ich wpływu na stymulowanie odpowiednich zachowań pracowników;

umiejętność oszacowania, które elementy pakietu wynagrodzenia dadzą najlepszy efekt, jest kluczowa dla uzyskania i zachowania trwałej przewagi konkurencyjnej.

A kiedy możemy mówić, że system wynagrodzeń jest efektywny?

Otóż wtedy, gdy:

wspiera proces osiągania strategicznych celów firmy;

dostarcza gratyfikacji za pracę, postrzeganych przez pracowników w danym kontekście jako maksymalnie atrakcyjne, przy jednoczesnym zachowaniu optymalnego poziomu kosztów – maksymalny efekt przy wykorzystaniu dostępnych zasobów;

powoduje, że pracownicy koncentrują uwagi i wysiłek na działaniach pożądanych z punktu widzenia firmy i zwiększających wynik ekonomiczny;

jest spójny z kulturą organizacyjną firmy;

dostrzega i gratyfikuje zarówno indywidualny jak i zespołowy wkład pracowników;

pozwala pracownikom wpływać na wysokość własnego wynagrodzenia poprzez jakość świadczonej pracy;

wykorzystuje wymierne, zrozumiałe i obiektywne wskaźniki określające wysokość wynagrodzenia;

opiera się na systemie pomiaru wyników pracy, stałym monitorowaniu postępów pracowników i efektywnym systemie komunikacji wewnętrznej.

W spółce ABB Zamech Ltd uznaliśmy, że fundamentem dla budowy systemu wynagrodzeń jest i powinien być właściwie dobrany system wartościowania stanowisk pracy.

Wartościowanie stanowisk pracy rozumiemy jako systematyczny proces ustalający dla celów płacowych relatywne znaczenie stanowisk pracy, w oparciu o ich opisy.

Zatem, tak wygląda schemat, według którego zorganizowany jest nasz system wynagrodzeń:

A oto, jakie kryteria wartości pracy znalazły się na naszej liście:

Wiedza/Umiejętności

I. wykształcenie

II. wiedza specjalistyczna

III. umiejętności praktyczne

IV. znajomość języków obcych

V. kreatywność/rozwiązywanie problemów

Odpowiedzialność

VI. przywództwo/odpowiedzialność za ludzi

VII. planowanie i organizowanie

VIII. podejmowanie decyzji

IX. odpowiedzialność za zasoby

X. kontakty zewnętrzne

XI. współpraca

Aktywność zawodowa

XII. inicjatywa

Warunki pracy

XIII. warunki pracy

Kryteriom tym nadano odpowiednie wagi, które wskazały za najważniejsze:

  • wiedzę specjalistyczną,
  • podejmowanie decyzji,
  • planowanie i organizacja,
  • kreatywność/rozwiązywanie problemów.

Wdrażając system wartościowania stanowisk pracy musieliśmy zadbać o to, aby:

  • maksymalnie angażował pracowników we współtworzenie
  • obejmował wszystkie aspekty związane ze stanowiskiem pracy
  • końcowe rezultaty były odczuwalne jako sprawiedliwe
  • był konsekwentny, ponieważ w ciągu określonego przedziału czasu będzie stosowany przez różne osoby
  • był prosty i łatwy w obsłudze.

Wyznaczona wartościowaniem pracy hierarchia stanowisk wyznacza jednocześnie hierarchię wynagrodzeń zasadniczych, w firmie. Nieodłącznym elementem wyznaczenia poziomu wynagrodzeń indywidualnych jest ocena pracownika w kontekście oceny jego postaw i wyników, efektów jego pracy.

Najważniejsze cele jakie są realizowane w naszym systemie ocen to:

  • definiowanie celów do osiągnięcia,
  • ocena dotychczasowej efektywności pracy,
  • poprawa poziomu efektywności aktualnie wykonywanej pracy,
  • oszacowanie potrzeb treningowo-szkoleniowych,
  • wzmocnienie motywacji pracownika,
  • ustalenie poziomu płacy,
  • identyfikacja potencjału rozwojowego,
  • wspieranie decyzji, dotyczących planowania ścieżek rozwoju,
  • ocena efektywności procesu selekcji.

Kryteria ocen pracowniczych są odrębnie ustalone dla kadry kierowniczej i pozostałych pracowników.

Kryteria oceny pracowników to:

– wiedza zawodowa,

– współpraca,

– zaangażowanie,

– organizacja pracy własnej,

– jakość pracy,

– ilość pracy.

Natomiast kadrę kierowniczą oceniamy według kryteriów:

– planowanie organizacyjne,

– planowanie finansowe,

– wspieranie pracy zespołowej,

– inicjatywa,

– elastyczność,

– motywowanie,

– treningi i rozwój,

– organizacja pracy własnej.

Każde kryterium jest oceniane w skali od 2 do 7 punktów, gdzie ocena na poziomie 4 oznacza, że pracownik jest dobry i spełnia oczekiwania, a:

7 – wybitny

6 – bardzo dobry

5 – powyżej oczekiwań

3 – poniżej oczekiwań

2 – niezadowalający

Na szczególną uwagę w tym systemie ocen zasługuje fakt, iż dla kadry kierowniczej i fakultatywnie dla specjalistów i pracowników samodzielnych ustala się indywidualne zadania do realizacji oceniane również w skali od 2 do 7 punktów.

Niewątpliwą i najważniejszą rolę w procesie oceny pracownika odgrywa rozmowa oceniająca, w czasie której obie strony – pracownik i kierownik – winni odpowiedzieć sobie na wiele pytań

Rozmowa oceniająca ma być rozmową motywującą i dlatego musi charakteryzować się następującymi cechami:

– i jest szansą na przeprowadzenie formalnego procesu oceny.

– posiada możliwość uzasadnienia przez oceniającego zaproponowanej oceny.

– pozwala koncentrować się na problemach utrudniających osiąganie odpowiednich rezultatów w pracy oraz metodach ich przezwyciężania.

– ułatwia dwukierunkowy przepływ informacji, dotyczącej wzajemnych oczekiwań.

– jest forum dyskusji potrzeb treningowych oraz przygotowania planów rozwojowych.

System ocen pracowniczych w powiązaniu z systemem wartościowania stanowisk pracy zabezpiecza w miarę sprawiedliwy i zgodny ze strategią firmy poziom wynagrodzeń zasadniczych naszej załogi. Dużą moc motywującą zawierają w swojej treści programy specjalnie dla:

– członków najwyższej kadry kierowniczej

– project managerów

– mistrzów

– pracowników serwisu turbinowego

a także program tzw. Job rotation kontynuowany we współpracy z firmami koncernu ABB w Szwecji, Szwajcarii i Niemczech.

Jest to program, który przygotowuje naszą, najlepszą, najwyżej kwalifikowana załogę – do pracy z korporacjami międzynarodowymi nie tylko w kraju, ale także poza jego granicami, jako że zdajemy sobie sprawę z tego, że ABB i wiele innych koncernów międzynarodowych funkcjonujących na rynkach całego świata w swoich szeregach ma na pewno miejsce dla ludzi z Polski.

Oczywiście w firmie funkcjonuje jeszcze wiele innych elementów motywujących, jak:

– funkcjonowanie funduszu świadczeń socjalnych, a w jego ramach funduszu mieszkaniowego,

– coroczna wypłata odprawy urlopowej,

– działania integracyjne załogi i załogi z miastem,

– możliwości rekreacyjne i sportowe,

– wysoki standard wyposażenia biur, hal produkcyjnych i pomieszczeń socjalnych: szatnie, toalety, łazienki,

– praca zespołowa,

– biblioteka techniczna,

– opieka zdrowotna,

– posiadanie udziałów Spółki lub ich odsprzedanie po atrakcyjnej cenie

– samochody służbowe, telefony komórkowe, notebooki, karty kredytowe itp. (dla określonych grup pracowniczych)

W Spółce ABB Zamech Ltd istnieje świadomość, że „sukces firmy jest rezultatem działania kompetentnych i dobrze zmotywowanych pracowników”. Dlatego też wszelkie działania bieżące i strategiczne firmy oparte są na bazie wiedzy, kwalifikacji, chęci działania i otwartości na nowe wyzwania naszej kadry menedżerskiej i pracowniczej.

Krystyna Panimasz