kontynuacja pracy magisterskiej z listopada
W dzisiejszych czasach w przedsiębiorstwach coraz częściej mają zastosowanie różne formy dochodów odroczonych, które są uzupełnieniem płac. Są to na przykład rachunki oszczędnościowe, udziały w zysku, akcje, obligacje, plany emerytalne, polisy ubezpieczeniowe.
Pozytywne nastawienie na pracownika spowodowało wytworzenie się też innych rodzajów gratyfikacji, zwanych perkami. Do nich z kolei możemy zaliczyć m.in.: samochody i mieszkania służbowe, telefony i nauka, opłacane przez firmę i zakwaterowania w wysokiej klasy hotelach podczas delegacji. Cechą tych gratyfikacji jest to, że mają raczej niewielkie znaczenie w przypadku, gdy mamy do czynienia z pozyskiwaniem pracowników w krótkim okresie. Perki zyskują spore znaczenie, kiedy chodzi o pozyskanie pracowników w okresie dłuższym, ponieważ ich różnorodność i wysoka wartość wpływają motywująco na działania podwładnych.
Stosowanie dochodów odroczonych wynika z następujących potrzeb: „zapewnienia pracownikom poczucia bezpieczeństwa na starość; zapewnienia spokoju społecznego poprzez zainteresowanie pracowników zarówno bieżącą poprawą zysku, jaki i długofalowym rozwojem zakładu pracy; unikanie nadmiernego opodatkowania indywidualnego; pomnażania kapitału firmy w celu ułatwienia jej rozwoju.[1]”
Udziały w zysku – jedna z form dochodów odroczonych – dotyczą podziału części nadwyżki pomiędzy pracowników w określonej wcześniej proporcji do płacy zasadniczej. Udziały te mogą być wypłacane w różnym terminie, w zależności od potrzeb pracownika.
Akcje i obligacje są czynnikami motywacyjnymi, które jednak mają odmienną siłę oddziaływania i są nieocenione w przypadku opracowywania systemów motywacyjnych w firmie. Ma to swoje odzwierciedlenie w fakcie, że właściciele i udziałowcy są zainteresowani tym, aby interesy ich firmy szły w jak najlepszym kierunku. Opisany tu sposób myślenia zyskał na znaczeniu, po upowszechnieniu się tzw. kontraktów menedżerskich, które obligują menedżera do myślenia o swoim miejscu pracy w długofalowej perspektywie.
[1] Red. Małgorzata Gableta – „Potencjał pracy w przedsiębiorstwie: kształtowanie i wykorzystywanie”; Wydaw. Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego; Wrocław 1998, s. 118.